25 Ekim 2013 Cuma

Benim Güzel Hatalarım Var

Sonunu bilerek yola çıkmak çok garip bir şey.
İlişkim boyunca 'hayır, ben ona bağlanmıyorum', 'ne kadar üzülebilirim ki' diye ortalarda dolaştım. Kendi kendimi kandırıyorum, farkında değilim. Uzunca bir dönem beraberdik. Sanırım hayatım boyunca en çok sevildiğimi hissettiğim zamandı. Belki de bu yüzden tüm olumsuzlukları, zorlukları görmemezlikten geldim. Bir veya iki kez kavga ettik. Çünkü ben sinirliyken o alttan alırdı, ben zaten sinirlendirmezdim. Gidelim derdim, giderdik. Bir şeyi iki kez bile istemedim. Onunla saçmaladım, güldüm, ağladım ama bitecekti. Önce onunla gitmeyi göze aldım. Bambaşka bir hayat, başka alışkanlıklar, belki kısıtlamalar.. Tamam dedim, annem de yapmış, ayrılmış İstanbul'dan başka bir yere gitmiş. İyi ama annemle babam ayrı dedim. Olsun, ben öyle olmayacağım. Sonra o kalın çizgiyi görmememiz geç olmadı. Bana göre normal olan ona göre olmaması gereken bir çok şey. Bu fikirden vazgeçerek o 'gidene' kadar onunla kalan zamanımızı dolu dolu geçirmeye karar verdim. Bu öleceğin günü bilerek yaşamak gibiydi.. Bir tarih var ve o gidecek. Ayrılmayı denedim ama olmuyor o burada elbet göreceğim nasıl uzak kalabilirim? Bir yandan da anı biriktirmek istemiyorum. Çıkış yolunu 'gideceğini kabul ettim ama şimdi düşünmek istemiyorum' diyerek buldum.
Beraberken bu konu hiç açılmadı aramızda hatta havalimanında o gün geldiğinde de.. Gözlerim doldu bir iki damla yaş düştü gözümden ama o kadar. Çünkü o böyle istedi. O vedalaşmak istemedi. Çok normal bir şeymiş gibi gitti. Oysa durumu kabullenmek için vedalaşmak şarttır. Küçük bir çocuktan ölen birisini saklamak ne kadar kötüyse onunda bunu normale indirgemesi o kadar kötüydü. Anlayamamıştım.. Şimdi o gitti ama nasıl olacak, ne yani uçağa bindiği an ayrıldık mı? Soruları cevapsız bıraktı gitti.
Eve döndüğümde bir anda ağlamaya başladım. Konuşmadan sadece ağlıyorum. Artık yok camın önünde el sallamam için beni beklemiyor, sporda beni unutmuyor, benim için online olmuyor, beni mutlu etmek için uğraşmıyor, okulda köşe kapmaca oynayacağım o yok, istediğim zaman onu görmek değil sesini duyamayacağım. Tüm bunları düşündüm saatlerce ağladım. Sakinleşip kendime geldiğim de annemin tek bir sorusu her şeyi yeniden başlattı 'Gitti mi?'
Çok geçmeden o mesajı attı 'Biz artık ayrıldık, biliyorsun değil mi?' içimden biliyorum ayı demek geçse de prensesliğimi bozmayıp 'biliyorum' dedim.
Zaman geçiyor ve konuşmalarımız azalıyor, konuşmadığımız günler oluyor. Yine de İstanbul'a geldiğinde haber vereceğine söz verdiği için bekliyordum.
Yine bir arkadaşımda kaldığım gece (Gül Lokumu) sabahında okula gideceğiz. Ben yine mızmızlık yapıp sabah kalkmadım. 5 dakika sonra Gül Lokum'u beni yine uyandırdı.'Beril uyan, okuldaymış' diye. Meğer bizim Limon görmüş. Habersizce gelmiş, kendine göre haklı nedenleri olsa da nasıl haber vermez?
Beni beni beni beni Beril'ini? İşte O da kurşunu orada sıktı kalbime sonrasında görüşsekte, sanırım o zaman bitti benim için.
Şunu öğrendim ki sonu belliyse kaçarak uzaklaş, bana sorsanız yine dönseydin uzaklaşır mıydın, uzaklaşmazdım. Çünkü Beril olduğum için bir hatayı bir kez yapmak yeterli olmuyor.

7 yorum:

  1. kahrolsun bağğzı şeyler :(

    YanıtlaSil
  2. Ayy resmen ayrılık!

    YanıtlaSil
  3. bi kanser türü olarak uzaktakine aşık olmak

    YanıtlaSil
  4. Merhabalar, berilololoji sence hayalimizdeki insan bizi bulur mu yoksa karşımıza çıkan makul birini hayalimiz yapmak için mi uğraşmalıyız?

    YanıtlaSil
  5. Bence hayalimizdeki insan masal prensi olmadıkça çok zor değil ama oturup onu bekleyerek ömürde geçmez. O yüzden karşına çıkan ve seni gerçekten seven birisi varsa ona şans ver. Tanımaya çalış, ona karşı bir şeyler hissediyorsan sende ona tatlı davran devamı gelecektir.
    Hayalin yapmak için uğraşmanı pek önermem. Onu olduğu gibi kabul et. Sadece eğer çok sivri yönleri varsa töprülemek yeterli olacaktır.

    YanıtlaSil
  6. peki sence ilişkifobik olmak diye bir şey var mı? konuşmak görüşmek okey ama ilişkiye başlama aşamasında kendimi hemen geri çekiyorum artık bende fobi olduğunu düşünmeye başladım. psikolog kimliğinle bunu nasıl değerlendirirsin? :))

    YanıtlaSil
  7. Seni kim böyle yaptıysa yazıklar olsun! Artık bunun üstesinden gelmelisin ama belli ki karşına gerçekten aşık olabileceğin birisi henüz çıkmamış. Bunu fobileştirmeye gerek yok. Çok fazla durma üstünde zamana bırak, hemen sevgili olma mesela gezin,eğlenin,beraber vakit geçirin hemen tüketme. Zamanla sen de karşındakine bir şeyler hissetmeye başlayacaksın.

    YanıtlaSil